Is een gezond en vitaal immuunsysteem maakbaar? (Long read)

Is een gezond en vitaal immuunsysteem maakbaar?

Ik heb al jaren een fascinatie voor gezondheid en fitheid. De eerlijkheid gebiedt wel te zeggen dat dit pas begonnen is na m’n pubertijd.

Hoe komt zoiets nou, die vraag heb ik mezelf weleens gesteld en recent las ik er eens iets over. Over die motivatie en gedrevenheid bedoel ik dan.


De angst om ongezond/ziek te worden kan een mens drijven tot gezondheidsfanatisme wat m.i. juist weer heel ongezond is.


Via een zo eerlijk mogelijke introspectie ging ik eens op onderzoek uit wat mij zoal drijft om zo met gezondheid en fitheid bezig te zijn.

Wat ben ik nou eigenlijk allemaal aan het doen?
Vanaf mijn 14e jaar ben ik flink gaan puberen. Ik was wat naar binnen gekeerd en een vrij stille puber. Ik had ook veel te verwerken vanwege een hoop tragiek in de gezinssituatie. Dat zorgde er overigens ook voor dat ik al op heel jonge leeftijd het huis uit ging. Om m’n gezondheid gaf ik niet zo heel veel maar was er nou ook weer niet helemaal onverschillig over. Ik was voornamelijk met hele andere dingen bezig. En dat is heel wat jaartjes zo doorgegaan. Uitgaan, veel bier drinken en roken werd het nieuwe normaal, zeker in het weekend. Mijn weerstand had hier uiteraard nogal onder te lijden en op een goede dag keek ik eens goed naar mezelf, naar m’n gezicht, m’n lichaam en ook naar binnen want innerlijk was ik nou niet echt de gelukkigste mens op aarde.
Toch zag en voelde ik iets wonderlijks. Ik realiseerde me dat m’n hele ‘systeem’ ondanks al het gif gewoon doorging met functioneren. ‘Wat ben ik nou eigenlijk allemaal aan het doen’ was de innerlijke wake up call die mij wakker schudde. Die goede dag was zo rond mijn 23e schat ik, het zal zo rond 1988 zijn geweest.  

Je lichaam is een tempel
Toen begon de rest van mijn leven en eveneens de fascinatie voor dat wonderlijk menselijk lichaam.
‘Beschouw het eens als een tempel dat lichaam! Je mag daarin wonen, er gebruik van maken’ zei ik tegen mezelf en herhaalde die gedachte tot op de dag van vandaag ontelbare keren.
Die bewustwording had uiteraard tot gevolg dat ik mezelf ging voeden met gezonder voedsel, minder bier, meer thee en water (en af en toe uiteraard nog steeds een heerlijk biertje ;-)).
Maar ook bewegen voelde geweldig. Mijn eerste paar hardloopschoenen werd aangeschaft en de start van mijn hardloopcarrière was een feit. Daarmee sloeg ik een totaal andere weg in. In de loop van de daar op volgende jaren werd ik steeds fanatieker in het hardlopen, in gezond eten, voldoende nachtrust en al dat soort dingen. Het legde me geen windeieren want ik voelde dat ik fysiek veranderde, sterker werd. Maar niet alleen fysiek, ook de mentale weerbaarheid werd sterker, sterker als ooit zelfs. Zo consolideerde de stijgende lijn nog een aantal jaren door met als sportief hoogtepunt dat ik winnaar werd van het open Westlands kampioenschap hardlopen in 1997, iets waar ik nog steeds met trots aan terugdenk.

Rol van het immuunsysteem én mindset
Maar wat heeft dit nou te maken met het immuunsysteem? Tuurlijk, er zitten een aantal open deuren in dit verhaal:

Gezond eten, voldoende drinken en bewegen versterkt het immuunsysteem.


Maar er is meer dan dat. Want wat dreef mij nou om zo fanatiek te worden in het hardlopen?
Het antwoord was dat ik heel graag ergens goed in wilde zijn. Ik had iets in mijn mars, dat kon ik wel voelen, als kind al, maar ik kreeg er totaal geen vinger achter in de beginjaren.
Zodra ik echter de kans rook heb ik er alles aan gedaan om hem ook te grijpen.
‘Dus als ik iets heel graag wil, dan lukt het ook’ was mijn conclusie. En hoever gaat dat dan eigenlijk, waar is de limiet? De mindset is dus echt wel een ding, evenals de wet van de aantrekking.

Balans tussen denken en het fysieke
Een belangrijk en groot stuk van mijn ego was heel content en trots met de titel.
Maar andere stukken stonden nog steeds in de schaduw. George de hardloper was immers een kwetsbare identiteit. Want wat nou als je ouder wordt of een been breekt? Dan is die identiteit ineens niets meer waard.

Kon ik eigenlijk wel genieten van hardlopen zonder de successen? Dat bleek een mooi focuspunt te zijn en al doende realiseerde ik me dat het buiten zijn, het bewegen, zorgde voor een resonantie in mij. De rust van de natuur om me heen resoneerde met de rust van mijn innerlijke natuur als ik zo met mijn lichaam bezig was.
En bovendien verlegde ik telkens de aandacht van het denken naar het lichaam.
Dát was een grote ontdekking, dat inzicht is diep tot me doorgedrongen.
De conclusie was dat het denken veel te veel aandacht kreeg. Er ontstond dus telkens meer balans tussen het denken en het fysieke. Dat waren al twee verklaringen voor de voldoening die ik ervaarde bij elke hardlooptraining.

Het besef dat het leven maakbaar is drong steeds dieper tot me door. Een belangrijk ego-stuk was getackeld. ‘Het is niet belangrijk dat ik ergens goed in ben, als ik maar doe wat ik fijn vind’ concludeerde ik. Koken, kunst, muziek, gezelligheid, werken met mensen, hen inspireren kwamen erbij in het rijtje van dingen die ik leuk vind.

Volgens mij is dit wat het leven wil: doen waar je blij van wordt. En dat is in al zijn eenvoud nog steeds een belangrijk criterium voor veel afwegingen die ik maak: Word ik er (nog) blij van?

Wat heeft thematiek te maken met het immuunsysteem?
Het is sowieso een interessante vraag: hoeveel invloed heeft je thematiek nou eigenlijk op je immuunsysteem. Oftewel: kun je stellen dat de psychosomatiek invloed heeft op je immuunsysteem?

Voorbeeld: je bent kind, je bent sensitief, creatief en sportief maar je ouders, opvoeders, onderwijzers en andere invloedrijke personen in je jonge leven zeggen dat de toekomst vooral ‘op kantoor’ ligt.

Een administratieve logistieke of leidinggevende baan in het bedrijfsleven, dáár liggen de carrièrekansen. 


Er is een kans dat je dan in je schulp kruipt, je wordt immers niet gezien in wie je werkelijk bent. De kans bestaat dat je een negatief zelfbeeld ontwikkelt want de dingen die jij interessant en fijn vindt worden eigenlijk als ‘een beetje vreemd’ beoordeeld. ‘Daar kom je niet ver mee’ zeggen je opvoeders. Dat heeft uiteraard invloed op je psyche en bijvoorbeeld ook op welke baan of opleiding je kiest.  Je gaat dus maar een opleiding doen die eigenlijk niet bij je past en je komt in een baan terecht die niet bij je past.


Je kiest dus maar een opleiding die eigenlijk niet bij je past en je komt in een baan terecht die niet bij je past.

Samenvattend: je wordt dus niet gezien op wie je werkelijk bent en op je ware potentieel. Je leert ook niet om jezelf te zien op die manier. Je zit niet lekker in je vel, blijft jaren in die baan en je onzelfzekere gedachten bezorgen je een ongelukkig gevoel.

Natuurlijk heeft dat invloed op je immuunsysteem, daar ben ik van overtuigd.
Als je het om zou draaien dan zou de kans veel groter zijn dat je volledig in je kracht staat met een positief zelfbeeld waardoor je automatisch ook beter voor jezelf zal zorgen. De kans dat je ter compensatie een overlevingsstrategie gaat ontwikkelen als teveel alcohol drinken, roken, teveel eten enz. is groter. Uiteraard met negatieve gevolgen voor je immuunsysteem.

 

Als kind ontwikkel je je referentiekader vooral door je opvoeders te observeren. Hoe gaan zij om met stress en emoties? Zo kun je gewoontepatronen en geconditioneerde reactiepatronen onbewust van hen overnemen. En vervolgens kun je via het psychosomatische ‘systeem’ ook dezelfde fysieke klachten ontwikkelen.
‘Het zal wel erfelijk zijn’ is dan een veel gehoorde conclusie.
Als je hier echter bewustzijn op ontwikkeld dan kun je jezelf hiervan bevrijden en zo maak je dan weer een stap naar meer authenticiteit.

 

Zo vind ik de diepere lagen in de mens, het ontdekken van wat de drijfveren zijn om iets wel of juist niet te doen buitengewoon boeiend. Dat is mijns inziens wat spirituele bewustzijnsontwikkeling is.

Een verbond sluiten met je diepste natuur, met de natuur om je heen, zo authentiek mogelijk worden. Ontdekken dat het leven je in omstandigheden zoals hierboven omschreven je juist gelegenheid biedt om vanuit een diepe intrinsieke motivatie jezelf te leren zien en zodoende dan uiteindelijk toch krachtige authenticiteit te ontwikkelen. Dit is werkelijk spirituele bewustzijnsontwikkeling.

 

Ik koos er in mijn leven voor om diverse opleidingen te doen die allemaal te maken hadden met bewustzijnsontwikkeling. De laatste was een vier jarige opleiding tot spiritueel werker.

Ik hou van balans en harmonie in mijn systeem. En heden ten dage mag alles er zijn, elk gevoel, elke gedachte krijgt ruimte. Dat lukt natuurlijk niet altijd, Conditioneringen en gewoontepatronen zitten fijn vertakt en diepgeworteld in het systeem. Maar ook dat mag er dus gewoon zijn, zonder oordeel.  Dat geeft zoveel meer rust dan vroeger.


Ik denk dat een mens zich gedurende zijn leven voortdurend prepareert voor de volgende stap.
En afhankelijk van je bewustwordingsproces kunnen dat telkens stappen zijn naar nog meer bewustwording.

Kwestie van kiezen of je gelukkig bent of niet
Mijn immuunsysteem vaart hier wel bij.
Het is niet alleen een kwestie van gezond eten, drinken en voldoende bewegen.
Hetgeen je denkt is ook voeding. En daar heb je keuze in. Je gevoel komt altijd voort uit hetgeen je denkt. Je zou dus kunnen stellen dat het een kwestie van kiezen is of je gelukkig bent of niet.
De wet van de aantrekking: wat aandacht krijgt groeit. Kies je ervoor om aandacht te geven aan positieve gedachten? Of andersom?
Als je je goed voelt ervaar je geen stress, een open deur. En stress is ziekte veroorzaker nummer 1.

Mijn leven is hierop gestoeld: het elimineren van stress en spanning. Ik doe en faciliteer allerlei activiteiten om zo aandacht te geven aan diepe ontspanning en bewustwording.
Het is m’n dagelijks werk geworden als massage-, sport- en ademtherapeut om innerlijke harmonie te bewerkstelligen ten bate van een vredige en rustige basis, de voedingsbodem voor een krachtig immuunsysteem.

En nog altijd zijn er dagen van groot inzicht als ik mezelf er weer eens op betrap dat ikzelf niet praktiseer wat ik verkondig. En ook dat mag er zijn, ik kan er uiteindelijk vaak om lachen en het als ervaring meenemen om weer bij te sturen. 

Ik heb het nu gehad over het fysieke, het mentale en het spirituele.
Als laatste pijler komt daar het emotionele nog bij.

Mogen al je emoties er zijn, krijgen ze de ruimte?
Als ademtherapeut deed ik natuurlijk zelf al bijzonder veel ademsessies. Ik gebruik vaak de werkvorm van verbonden ademen met als doelstelling om diepere lagen te doorgronden en zodoende steeds meer zelfkennis te ontwikkelen.
Sinds een aantal jaren is ook de methode van ademhalen erbij gekomen die Wim Hof ontwikkeld heeft. Momenteel hanteer ik die meditatieve routine weer dagelijks, evenals koud douchen en af een toe een ijskoude dip in zee.

Vanuit het niets kwamen er onlangs ineens weer eens tranen tijdens zo’n ademsessie. Gewoon ontlading. Ontlading van emoties, van spanning vanuit de diepere lagen.
In al mijn gedrevenheid heb ik nog weleens de neiging mezelf te overvragen en onbewust is er zodoende disbalans ontstaan door een gebrek aan ontspanning. Ik creëer te weinig vrije dagen waardoor de boog onophoudelijk gespannen staat, zeker in deze Covid tijd. En dat eist zijn tol.
Ik heb mijn werkzame leven zelf gecreëerd en vormgegeven vanuit allerlei interesses en hobby’s. Dat zorgt voor die gretigheid: ik werk graag, m’n praktijk loopt ook erg goed. De mond tot mondreclame doet z’n werk. Dat geeft uiteraard een geweldige voldoening maar de valkuil is dat ik teveel ga werken. Bij tijd en wijle afstand nemen is uiteraard ook bijzonder belangrijk. Want (h)erkennen dat mijn innerlijke pleaser/helper altijd op de loer ligt is een belangrijke. Ook goed voor mezelf zorgen is iets wat ik voor ogen moet houden.  

Ik liet me een paar weken terug testen door een bevriende orthomoleculair therapeut omdat ik diverse fysieke ongemakjes had. Uit die meting bleek ik te kampen met een hoge bloeddruk. Ik wist niet wat ik hoorde! Ik en een te hoge bloeddruk. Dat kwam aan als een klap in m’n gezicht.
Zodoende heb ik m’n rempedaal gezocht en teruggevonden. Inmiddels laat m’n bloedruk gelukkig weer normale waarden zien.

Even (h)erkennen dat het lichaam signalen geeft en daarnaar luisteren met gepaste maatregelen.

Dat doet wonderen.

Ik dank mijn lichaam met z’n geweldige immuunsysteem. Ik dank het leven voor alle kansen die het me geeft!
Dat doe ik letterlijk in meditatie, iedere dag. Ook dat is gezonde voeding en mentale hygiëne voor je immuunsysteem.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *